Verhalen uit de praktijk – De Groene Kamer voor TuiNa therapie

Levenloos geboren is verdriet dat nooit verjaart…

In mijn praktijk speelt oud verdriet vaak een rol in de klachten waarmee een cliënt komt. Met massage therapie en aandachtig luisteren, kun je daar mee aan het werk. Heel voorzichtig, zonder dat iemand alle energie kwijt raakt. Dat geldt zeker voor senioren zoals in het onderstaande verhaal.

Een van mijn cliënten had verdriet, om precies te zijn al 63 jaar en 17 dagen lang. Ze sprak er nooit over, dat kon ook niet want ze had er gewoon geen woorden voor.

Wel was ze moe en duizelig. Dat vertelde ze aan haar dochter en die stuurde haar naar de huisarts. De huisarts beklopte en beluisterde de vrouw en gaf haar toen een verwijzing mee voor de prikpost om haar ijzergehalte te laten testen. Dat was in orde, bleek later. Maar toen zakte ze thuis in elkaar en lag ze op de koude keukenvloer, tot haar dochter haar vond.

Daarom kwam ze nu elke twee weken bij mij. Ze had daar eigenlijk willen blijven liggen vertelde ze later. Dat het daar maar was geëindigd, dat snert leven van haar.
Maar waarom dan, vroeg ik?
Ik voelde hoe haar hele lichaam een reactie gaf: Het is het kind zei ze, ik verloor het toen ik 26 jaar oud was. Door een vroedvrouw die het liet stikken bij de geboorte. Het was eruit. Eindelijk was het eruit.

Ik haat haar nog steeds, zei ze. Dat ik mijn kind aan haar toe vertrouwde. Dat ik dacht dat het goed zou komen. Maar zij liet het stikken in haar handen. Mijn zoon, zei ze, was helemaal gaaf en levend. En ik heb hem nooit mogen zien, dat ging toen zo, dat was beter voor me, dachten ze toen.

Maar nu staat ie in de boeken. Want ik heb hem aangegeven bij het gemeentehuis. Ik word dit jaar 90. En nu heeft mijn zoon eindelijk een naam en een geboorte datum. Ze hebben hem bij geschreven bij mijn andere kinderen. Stel je nou eens voor, zei ze, ik heb ineens vier kinderen, twee zonen en twee dochters.
Ik vroeg hoe heette hij?
Rico zei ze. En zo staat ie in de papieren, voor altijd.

Sommige moeders hebben moed voor tien, ik was zo trots op haar.

Meer informatie over het met terugwerkende kracht registreren van een levenloos kindje

Geef een reactie